رابطه تاب آوری و جو روانی- اجتماعی کلاس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران

چکیده: هدف این پژوهش بررسی رابطه تاب­آوری و جو روانی اجتماعی کلاس با پیشرفت­تحصیلی دانش­آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی شهر تهران در  سال تحصیلی 90-1389 تشکیل دادند.( 326 دانش آموز162دختر و 164پسر) مقطع راهنمایی شهر تهران با روش خوشه­ای مرحله­ای انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش با استفاده از پرسش نامه جو روانی– اجتماعی کلاس میشو، کمو و گوپیل (1991) و مقیاس تاب­آوری کانر و دیویدسون (cd-risc، 2003) و بررسی معدل ترم اول دانش­آموزان گردآوری شد. داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندگانه همزمان تحلیل شدند.  یافته­ها نشان داد:  1-  بین تاب ­آوری و  پیشرفت ­تحصیلی  دانش آموزان رابطه مثبت و معنا­داری وجود دارد؛ 2- بین جو روانی­– اجتماعی کلاس با پیشرفت­تحصیلی دانش­آموزان رابطه وجود دارد؛ 3- بین ادراک دانش­آموزان از جو روانی– اجتماعی کلاس و پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد؛ 4- بین انتظار دانش­آموزان از جو روانی- اجتماعی کلاس و پیشرفت­تحصیلی دانش­آموزان رابطه وجود دارد؛ 5- براساس متغیر­های تاب­آوری و جو روانی-اجتماعی کلاس می­توان پیشرفت­تحصیلی را پیش­بینی کرد.